Կարմիր Կիրակի

Հայաստանեայց Առաքելական Եկեղեցիի տօնացոյցին մէջ Ս. Զատկին յաջորդող Կիրակիները յատուկ խորհրդանշական անուանումներ ունին: Զատիկի չորրորդ Կիրակին կը կոչուի Կարմիր: Կարմիրը Քրիստոսի եկեղեցիի և հաւատի համար մարտիրոսացած նահատակներու սուրբ արեան խորհրդանիշն է: Քրիստոնէութեան վաղ շրջանին, երբ քրիստոնեաները դաժան հալածանքներու կ’ենթարկուէին, շատերը գերադասեցին մեռնիլ, քան դաւաճանել հաւատի այն սկզբունքներուն, որ մարդկութեան աւանդեր էր մարդացեալ Աստուած` Քրիստոս: «Տիրոջ աչքին մահը իր սուրբերու յարգելի է» (Սաղմ. 115:15): Սակայն այսօր նահատակութեան անհրաժեշտութիւն չկայ, և արիւն թափելը, մահը, պայքարն ու յաղթանակը այլ իմաստ ձեռք բերեր են՝ ընդդէմ մեղքի ու չարիքի: «Չըլլայ թէ յոգնիք և յուսալքուիք, դուք, որ կռուի մէջ դեռ արիւն թափելու չափ չհակառակեցաք մեղքին»,- կ’ըսէ Ս. Պօղոս առաքեալը (Եբր. 12:3-4) և իբրև պատգամ բոլոր քրիստոնեաներուն կը խրատէ. «Ան, որ մեռաւ, մեղքի համար մեռաւ մէկընդմիշտ, և ան, որ կենդանի է, կենդանի է Աստուծոյ համար: Նոյնպէս և դուք ձեզի մեռած համարեցէք մեղքի համար, բայց կենդանի՝ Աստուծոյ համար, մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսով» (Հռոմ. 6:10-11):