Անառակի Կիրակի

Հայ Առաքելական եկեղեցին հաւատացեալներուն համար սահմաներ է ապաշխարութեան և պահքի գեղեցիկ շրջան մը, որուն Կիրակիներէն իւրաքանչիւրն իր անուանումը ունի` համապատասխան Աստուածաշունչի որևէ պատմութեան: Մեծ Պահքի երրորդ Կիրակին կը կոչուի Անառակի. ըստ Ս. Ղուկասի Աւետարանին մէջ յիշատակուող անառակ որդիի մասին պատմուող առակին` (տես Ղուկ. 15:11-32) մարդ մը իր կրտսեր որդիի խնդրանքով իր ունեցուածքը կը բաժնէ երկու որդիներուն միջև: Կրտսեր որդին իր բաժինը վերցնելով` կ՚երթայ հեռու երկիր, կ՚ապրի ցոփ ու շուայտ կեանքով, կը վատնէ ամբողջ ունեցածը: Յայտնուելով դժուար դրութեան մէջ` ան կը յիշէ հայրական տունը, կը զղջայ կատարածի համար և կը վերադառնայ: Տեսնելով որդիի զղջումը, հայրը ուրախութեամբ կ՚ընդունի զայն: Աւագ որդին կը դժգոհի, որ ինքը միշտ հօր կողքին եղեր է, սակայն նման պատուի երբեք չէ արժանացած: Հայրը կը պատասխանէ, որ պէտք է ուրախ ըլլալ, քանի որ ով մեռած էր` կենդանացաւ: Աւագ և կրտսեր որդիները արդար և մեղաւոր հոգիներն են, և ինչպէս հայրը անառակ որդին կ՚ընդունի, նոյն կերպ ալ Աստուած իր գիրկը կ՚առնէ զղջացող մեղաւորին: Առակը նաև հետևեալ խրատը ունի, որ կը բացայայտուի Աւագ որդիի կերպարի մէջ. անոնք կը կարծեն, թէ արդար են, սակայն պէտք է խուսափին սեփական անձի մասին չափազանց բարձր կարծիք ունենալէն: