Մեծ Պահքի երկրորդ Կիրակին կը կոչուի նաև Արտաքսման: Օրուայ խորհուրդի և անուան մասին Աստուածաշունչ մատեանի Ծննդոց գիրքի մէջ գրուած է. «…Եւ Տէր Աստուած արտաքսեց անոր բերկրութեան պարտեզէն, որպէսզի մշակէ այն հողը, որմէ ստեղծուեր էր»: (Ծննդ. 3:23): Նախապատմութիւնը հետևյալն է. մարդը ունկնդիր ըլլալով սատանայի խաբեբայական խօսքերուն, պատուիրանազանց գտնուելով` համտեսեց արգիլուած պտուղը: Որպէս պատիժ, մարդը ի հարկէ, անմիջապէս չմահացաւ, սակայն զրկուեցաւ Աստուծոյ կողմէն շնորհուած անմահութենէն և անիծուեցաւ: Այսուհետ, մարդը իր քրտինքով պէտք էր վաստակեր օրուայ հացը և կինը պէտք է ցաւով ու տառապանքով զաւակ ունենար, և վերջաւորութեան ալ անոր ըսուեցաւ. «…հող էիր և հող կը դառնաս» (Ծննդ. 3:19):
Եկեղեցական հայրերը իմաստուն կերպով Քառասնորդաց պահքի շրջանի Կիրակիները այնպէս դասաւորեր են և այնպիսի անուանումներ ու խորհուրդներ տուեր են, որոնցմով ի յայտ կու գայ մարդկութեան կեանքի ուղին՝ ծնունդ, մեղսագործութիւն, զղջում, ապաշխարանք: Ասիկա ինքնին մարդուն խորհելու ևս մէկ առիթ է սեփական անձին անդրադառնալու եւ պահոց շրջանը արդիւնարար անցընելու համար:
